Kutsal Kitap ve Dedikodu

Bir kadın arkadaşıyla çok az tanıdığıyla dedikodu yapıyormuş.Kadın o gece bir rüya görmüş üstünde büyük bir el belirmiş ve onu işaret etmiş.Bir anda kadın suçluluk duygusunun içine gömülmüş.Ertesi gün günah çıkarmaya gitmiş.Kilisesinde yaşlı bir rahip varmış.Ona her şeyi anlatmış,dedikodu bir günah mıdır? demiş yaşlı adama,yoksa beni öyle işaret eden ulu Tanrı'nın eli miydi?Bağışlanmayı dilemem gerekir mi peder söyleyin.Yanlış bir şey yaptım mı?

-Evet,diye cevap vermiş yaşlı adam.Evet,seni cahil,terbiyeli kötü kadın komşun aleyhinde sahte tanıklık yaptın,onun saygınlığını yerlere düşürdün ve bundan kesinlikle utanman gerekiyor.Kadın üzgün olduğunu söylemiş ve bağışlanmayı dilemiş.

-O kadar çabuk değil demiş,eve gitmeni istiyorum çatına bir yastık çıkar ve onu bıçağınla yar ve sonra buraya bana dön.Kadın eve dönmüş yatağından bir yastık çekmeceden bir bıçak almış,yangın merdiveninden çatıya çıkmış ve yastığı bıçaklamış sonra da tıpkı ona denildiği gibi rahibin yanına dönmüş.

-Yastığı bıçağınla parçaladın mı? demiş rahip.

-Evet,peder.

-Peki sonuç ne oldu?

-Tüyler demiş kadın,tüyler diye tekrar etmiş.

-Her yerde tüyler vardı.

-Şimdi geri gidip rüzgarla dağılan tüylerin hepsini toplamanı istiyorum.

-Ama demiş kadın,bunu yapamam nereye gittiklerini bilmiyorum,rüzgar onları her yere dağıtmış.

-İşte bu demiş peder,dedikodudur.

Kutsal Kitap’ta şöyle diyor: “Dil ölüme de götürebilir, yaşama da.” (Süleyman’ın Özdeyişleri 18:21, Eski Antlaşma)

“Dil de bir ateş, bedenimizin üyeleri arasında bir kötülük dünyasıdır. Bütün varlığımızı kirletir. Cehennemden alevlenmiş olarak yaşamımızın gidişini alevlendirir. İnsan soyu, her tür yabanıl hayvanı, kuşu, sürüngeni ve deniz yaratığını evcilleştirmiş ve evcilleştirmektedir. Ama dili hiçbir insan evcilleştiremez. Dil öldürücü zehirle dolu, dinmeyen bir kötülüktür.” (Yakup 3:6-8, İncil)

“Dedikoducu can dostları ayırır.” (Süleyman’ın Özdeyişleri 16:28, Eski Antlaşma)

“Sevgi isteyen kişi suçları bağışlar, olayı diline dolayansa can dostları ayırır.” (Süleyman’ın Özdeyişleri 17:9, Eski Antlaşma)

“Dedikoducu sır saklayamaz. Oysa güvenilir insan sırdaş olur.” (Süleyman’ın Özdeyişleri 11:13, Eski Antlaşma)