Kutsal Kitap Şeytan Hakkında Ne Öğretir?

Hristiyanlıkta şeytan Tanrıya karşı gelmiş asi bir melektir. Tanrı ilk yaratıldığında bilgelik ve eksiksiz mükemmel bir melek olrak yaratılmıştı. Tanrı onu çeşit çeşit değerli taşlarla bezemişti (Hezekiel 28:11-14). Tanrı şeytanın melek olarak yarattığında ona sabah yıldızı olarak Lüsifer ismini vermişti (Yeşeya 14:12). Başta melek olan şeytan bu güzelliği ve konumundan ötürü Tanrıya karşı kibirlenerek Tanrınınkinin üstünde olan tahta oturmaya karar vermişti (Hezekiel 28:15). 

Şeytan'ın kibri düşüşüne neden olmuştu. Yeşaya 14:12-15’de birçok “yapacağım, edeceğim” türünden birçok söz söylemesine dikkat edin. Tanrı, günahından ötürü şeytanı cennetten atmıştı.

Şeytan bu dünyanın yöneticisi ve havadaki hükümranlığın yöneticisi oldu (Yuhanna 12:31; 2 Korintliler 4:4; Efesliler 2:2). Şeytan suçlayıcı (Vahiy 12:10), ayartıcı (Matta 4:3; 1 Selanikliler 3:5) ve kandırıcıdır (Yaratılış 3; 2 Korintliler 4:4; Vahiy 20:3). İsmi bile “düşman” ya da “karşı çıkan” anlamına gelir. Unvanlarından başka bir tanesi olan şeytan da, “iftiracı” anlamına gelir.

Şeytan cennetten atıldığında o cehenneme gönderilmişti. İsa'nın gelişine dek orada bağlanmıştı (Vahiy 20). Bin yıl gelmeden önce, şeytanların insanlara eziyet edeceğini söylemektedir (Vahiy 20:10). Cehennemi hak edenlerin işkencecilere teslim edeceğini açıklamıştır (Matta 18:34). Ancak bin yıl olduğunda şeytan ve yardımcıları ateş gölüne atılıp sonsuza kadar orada kalacaktır (Vahiy 20:1-2).